Surowcem zielarskim jest korzeń mniszka - zawiera gorzkie związki triterpenowe, inulinę, fitosterole, kwasy organiczne, garbniki, olejek eteryczny, sole mineralne (m.in. potasu). Liść mniszka ponadto zawiera flawonoidy, fenolokwasy, karotenoidy, sole mineralne magnezu, potasu i krzemu, witaminy C i B. W kwiaach są też karotenoidy, związki flawonoidowe oraz niewielkie ilości olejku.
Mniszek podaje się w problemach układu trawienia, z wątrobą oraz przeciw otyłości.
W zachodnim ziołolecznictwie korzeń mniszka uważa się za środek o właściwościach lekko przeczyszczających i stosuje w oczyszczaniu wątroby, pomocniczo również przy przewlekłych chorobach skóry i zapaleniu stawów. Liście stosuje się przede wszystkim jako środek moczopędny, w chorobach dróg moczowych, nerek i otyłości.
Zewnętrznie do okładów na brodawki, kurzajki oraz przewlekłych nieżytach jamy ustnej, gardła i oskrzeli stosuje się kwiat mniszka. Sok mleczny ze świeżego ziela lub korzenia hamuje wzrost brodawek i kurzajek.
W Chinach liść mniszka Pu Gong Ying używa się głównie do oczyszczania z gorąca i substancji trujących, podobnie jak w leczeniu zespołu "gorąco-wilgoć", mającego powiązanie z wątrobą.
Właściwości ochładzające.
Nie należy stosować w biegunkach.
50 g rozdrobnionych suchych korzeni mniszka zalć 1 butelką białego wina gronowego.
Pozostawić w ciemnym miejscu na 2 tygodnie, codziennie wstrząsając.
Przecedzić
Pić po 1 małym kielliszku (25 ml) 2-3 razy dziennie, po jedzeniu jako środek odtruwający i ułatwiający trawienie w niestrawności i niedomaganiach wątroby, pomocniczo w otyłości, reumatyzmie.
Bibliografia:
Penelope Ody "The Holistic Herbal Directory"
Mateusz Emanuel Senderski "Prawie wszystko o ziołach"
Zdjęcia: www.corbisimages.com
